Mensenhandel in Spanje

Blog door Sara A.

Het onderwerp dat ik heb gekozen voor mijn afstudeerproject zijn vrouwelijke slachtoffers van mensenhandel in Spanje, mijn land van herkomst. Ik denk dat het vaak een weinig bekende realiteit is, en we denken dat we, omdat we uit een redelijk ontwikkeld land komen, deze problemen niet hebben, maar niets staat verder af van de realiteit. 

In Spanje zijn volgens het ministerie van Binnenlandse Zaken tussen 2017 en 2021 1.438 mensen geïdentificeerd als slachtoffer van mensenhandel, van wie 64 minderjarigen. Bij deze cijfers moeten we 4.420 slachtoffers van seksuele en arbeidsuitbuiting optellen, waaronder 36 minderjarigen. 

Daarom kunnen we vaststellen dat het percentage slachtoffers van mensenhandel voor seksuele doeleinden veel hoger is, namelijk 61%. Naast de slachtoffers van mensenhandel voor seksuele doeleinden kunnen we vaststellen dat 93% van de slachtoffers vrouwen zijn. Qua leeftijd is 70% van de slachtoffers tussen de 18 en 33 jaar oud. 

Wat het geslacht van de gedetineerden betreft, zijn 60% mannen en 40% vrouwen. Eerlijk gezegd trok dit cijfer mijn aandacht, omdat ik niet had verwacht dat er om deze reden zoveel vrouwen zouden worden gearresteerd. Aan de andere kant komen de meeste agressors, net als de meeste slachtoffers, uit Colombia, Spanje en Roemenië. 

Mensenhandel is zonder twijfel een schending van de mensenrechten en treft helaas miljoenen mensen over de hele wereld, waarbij vrouwen het zwaarst getroffen worden. In de specifieke context van Spanje vertegenwoordigen vrouwelijke slachtoffers van mensenhandel een harde en moeilijke realiteit die gespecialiseerde aandacht en effectieve oplossingen vereist. 

Een van de doeleinden van mijn blog is het analyseren van de situatie van vrouwen die betrokken zijn bij deze situatie in Spanje, en om dat te doen heb ik besloten de uitdagingen waarmee zij worden geconfronteerd te onderzoeken, de redenen waarom zij in deze situatie zijn beland, en de maatregelen die we nodig hebben om dit probleem effectief aan te pakken. 

Voor het doel van deze blog is het essentieel om het onderwerp te contextualiseren en de omvang van dit probleem te begrijpen, zowel mondiaal als, in mijn geval, in de context van Spanje. 

In Spanje is seksuele uitbuiting de belangrijkste activiteit in de vrouwenhandel, waarbij slachtoffers worden onderworpen aan gedwongen prostitutie. De meeste van deze vrouwen komen uit Latijns-Amerika of uit de meest kwetsbare landen in Europa. In Spanje komen de meeste slachtoffers uit Colombia, Spanje en Roemenië. Deze vrouwen wordt een betere toekomst beloofd in de landen van bestemming, waardoor het makkelijker is om ze te rekruteren. Zodra ze in deze landen aankomen, worden ze tot dwangarbeid gedwongen. Dat wil zeggen: zodra ze beseffen dat ze zijn misleid, is het te laat en erg moeilijk om uit deze situatie te komen. 

Een van de obstakels waarmee we worden geconfronteerd bij de aanpak van dit probleem is de onzichtbaarheid van de slachtoffers, en het feit dat deze klussen clandestien worden uitgevoerd, maakt het voor de samenleving erg moeilijk om zich van dit probleem bewust te zijn. 

Bovendien maakt clandestiniteit het moeilijk om vrouwen die gevangen zitten in dit netwerk van misbruik en bedrog te identificeren en te redden. Aan de andere kant is er ook de factor stigmatisering, omdat deze slachtoffers de feiten vaak niet aan de autoriteiten melden uit angst voor straf en uit schaamte. 

Het Spaanse wettelijke kader biedt middelen om dit ernstige probleem te bestrijden. In dit land zijn, net als in veel andere landen, verschillende wetten en regels van kracht met betrekking tot mensenhandel, hoewel het een complexe uitdaging blijft om dit te bestrijden. 

Vanuit mijn standpunt ben ik van mening dat er meer coördinatie nodig is tussen autoriteiten, niet-gouvernementele organisaties, burgers en vele andere actoren die kunnen helpen de mechanismen voor identificatie, bescherming en redding van verhandelde vrouwen te versterken. Ik ben van mening dat redding een van de belangrijkste oplossingen voor dit probleem is, en het is van cruciaal belang dat de slachtoffers uitgebreide hulp krijgen, en Spanje pleit hiervoor.

In Spanje zijn er talloze ondersteuningsprogramma's die erop gericht zijn om in alle fysieke en emotionele behoeften van deze vrouwen te voorzien, waardoor ze een veilige plek krijgen om hen te helpen bij hun sociale re-integratie en om de trauma's te boven te komen die door hun ervaringen zijn veroorzaakt. 

Onder de entiteiten die in dit proces samenwerken, bevinden zich “Proyecto Esperanza: Apoyo integral a las mujeres víctimas de trata” en “APRAMP: Asistencia Integral de las víctimas de trata”, om maar een paar organisaties te noemen die deze doelen ondersteunen. 

Hoewel de reddingsstap erg belangrijk is, denk ik dat preventie ook erg belangrijk is, omdat het veel mensen zou helpen niet misleid te worden. Overheden spelen een zeer belangrijke rol bij het voorkomen van gevallen, omdat zij kunnen samenwerken met voorlichtings- en bewustmakingscampagnes gericht op de samenleving in het algemeen om de uitbuiting van deze vrouwen te voorkomen. 

In mijn woonplaats werd in de week van 30 juli (Werelddag tegen mensenhandel) op het treinstation een fototentoonstelling gehouden om het bewustzijn van de ernst van het probleem te vergroten, en ik vond het een geweldig idee omdat het een zeer drukke omgeving. 

Tijdens het onderzoek voor dit project kreeg ik de gelegenheid om op Disney+ een documentaire te bekijken genaamd “548 days: capture by a sekte” waarin het verhaal van Patricia Aguilar wordt verteld. Deze zaak kreeg veel publiciteit in Spanje en ik herinner me dat ik hem thuis nauwlettend heb gevolgd.

 
Patricia en haar familie vertellen hun ervaringen, hun kijk op de situatie en wat zij voelden. Deze documentaire heeft een grote bewustwordingskracht omdat het alles stap voor stap vertelt. Aguilar was een kwetsbaar persoon, ze had geen goed gevoel over zichzelf, ze voelde zich anders, en daarom was ze een gemakkelijk doelwit voor dit mensenhandelnetwerk, dat haar naar Peru bracht. 

Ik raad ten zeerste aan om deze zaak te onderzoeken, omdat er veel kennis achter zit. Aan de andere kant beseffen we dat er nog veel werk aan de winkel is, aangezien dit jaar ook een andere Spanjaard, Anna Marín, werd gevangengenomen door een sekte in Peru. 

Ter afsluiting van deze blog wil ik erop wijzen dat er in ontwikkelde landen zoals Spanje ook sprake is van mensenhandel, en dat we ons daarvan bewust moeten zijn om dit te voorkomen. We moeten de slachtoffers van dit soort misbruik identificeren en beschermen, en de bestaande wetten implementeren en, indien nodig, de bestaande aanpassen of nieuwe creëren. 

Reddingshulp is ook van cruciaal belang om voor de slachtoffers te kunnen zorgen, maar naar mijn mening is preventie de meest noodzakelijke stap als we dit probleem bij de wortel willen uitroeien. We moeten een toekomst opbouwen waarin mensenhandel en uitbuiting niet bestaan.

Bronnen

“APRAMP” https://apramp.org/

Het ministerie van Binnenlandse Zaken van de Spaanse regering. https://www.interior.gob.es/opencms/es/servicios-al-ciudadano/trata/situacion-en-espana/

“Proyecto Esperanza” https://www.proyectoesperanza.org/

Partners

Geef een reactie

nl_BE
Scroll naar boven