Rashid

Aanpassen aan nieuwe realiteiten: de reis van een vluchteling van Afrika naar Spanje

Veel vluchtelingen worden geconfronteerd met enorme uitdagingen bij aankomst in een nieuw land. Dit is het verhaal van een jonge Afrikaan die zich, ondanks talloze obstakels, heeft aangepast aan het leven in Spanje. Zijn reis benadrukt veerkracht, vastberadenheid en de kracht van menselijk contact.

Toen hij in Spanje aankwam, sprak hij geen Spaans. Dat was erg moeilijk, vooral omdat hij de eerste zes maanden zonder studie of formele opleiding doorbracht. In die tijd wijdde hij zich echter aan zelfstudie en gebruikte hij zijn telefoon om de taal te leren. Zijn inspanningen wierpen hun vruchten af, want hij verbeterde geleidelijk zijn Spaans door op zijn kamer te blijven studeren en naar buiten te gaan om te oefenen met praten. Hierdoor ontmoette hij veel mensen die hem op weg hielpen.

Hij vond extra steun in de gemeenschap, vooral op de plek waar hij nu is. Elke maandag woonde hij daar taaluitwisselingsbijeenkomsten bij, wat zijn taalvaardigheid aanzienlijk verbeterde door regelmatige oefening en gesprekken met anderen.

Aanpassing aan moderne technologie vormde een andere uitdaging. In zijn thuisland had hij weinig toegang tot technologische hulpmiddelen en had hij nog nooit een computer gebruikt. Omdat hij op het platteland woonde, vertrouwde hij op traditionele methoden voor navigatie en communicatie. Als iemand in het veld verdwaalde, gebruikte hij een specifiek apparaat, geen telefoon, om zijn locatie te vinden. In Spanje was het echter erg ingewikkeld om plaatsen te vinden zonder telefoon. Het gebruik van een computer was aanvankelijk erg moeilijk voor hem en hij moest vaak om hulp vragen. Ondanks de problemen leerde hij geleidelijk de weg te vinden in digitale diensten.

Zijn meertalige achtergrond voegde een extra dimensie toe aan zijn ervaring. Hij spreekt zo'n vijf Afrikaanse talen. Desondanks had hij moeite met Spaans en de aanpassing aan de digitale wereld. Toen hij hier net aankwam, voelde hij zich, door zijn gebrek aan Spaans en onbekendheid met de cultuur, weer als een kind, afgesloten en geïsoleerd.
Hij nam een diep verantwoordelijkheidsgevoel en familieplicht mee naar Spanje. Als oudste van vier kinderen had hij na het overlijden van zijn vader de rol van verzorger op zich genomen en hen koeien nagelaten ter ondersteuning. Zijn reis begon met deze verantwoordelijkheid en hij bleef die met zich meedragen, strevend naar een betere toekomst.

Zijn geboorteplaats werd gekenmerkt door een slechte infrastructuur, oude wegen en beperkte toegang tot medische zorg. Wanneer iemand ziek werd, werden ze met paarden naar de dokter gebracht, waar ze op een speciaal zadel werden gezet. Dit schril contrast met zijn nieuwe leven in Spanje benadrukte de grote veranderingen en uitdagingen waarmee hij te maken kreeg. Terugkijkend op zijn reis erkende hij de moeilijkheden, maar bleef hij vastbesloten om te verbeteren en een beter leven in Spanje op te bouwen. Zijn verhaal getuigt van de veerkracht en kracht van de menselijke geest in tijden van tegenspoed.